بمان سپید مهربان

سرو سبز جان تو      زیر بار غم خمیده می شود

ای تو زنده تر ز ابر        صبر کن 

   لحظه ای دگر   چشم های خسته ات      محو و مات رویش سپیده می شود

گرگ های پیر نا امید از شکارشب   سوی بیشه های تار می روند

مرغ های خاطرت بدون دغدغه   روی پرنیان عشق  کم کمک به خواب می روند

تا کبوتر سپیده بال باز می کند از میان سینه اش  مهر می دمد

مهر مهربان گوئیا که بر سپیده ناز میکند

ای سپید مهربان !

            برفراز آسمان شهر ما تا ابد بمان

سروهای سبز با تو بی غمند     گرگ های پیر غرق ماتمند

برفراز شهر ما بمان 

به داغ لاله ها تورا قسم         نرو       بمان    

    رها1372